AIDS – Het terminale stadium van de ziekte veroorzaakt door humaan immunodeficiëntievirus (HIV). Het virus beïnvloedt de cellen van het immuunsysteem en vernietigt het geleidelijk. Als gevolg hiervan wordt het lichaam weerloos vóór infecties. Leg uit hoe hiv -infectie kan optreden en waar het de moeite waard is om te zoeken naar hulp. En onze helden vertellen hoe ze een diagnose hebben gesteld en ermee leven.
Wat u moet weten over HIV?
Tegenwoordig is de diagnose van hiv -infectie niet langer een zin meer. Hoewel wetenschappers nog geen medicijn hebben ontwikkeld dat het virus volledig zou verslaan, vanwege antirerovirustherapie (ARVT), ging HIV in de categorie chronische infectie, die wordt gecontroleerd. Mensen die antiretrovirale medicijnen gebruiken en regelmatig doorgaan met tests kunnen een normale levensstijl leiden.
Catherine, moeder van twee kinderen:
Ik was besmet door mijn jongeman die ik op een datingsite ontmoette. We hadden volledig vertrouwen in de relatie, we hadden een gezamenlijke toekomst gepland, dus seksuele contacten waren onbeschermd. Eens vond ik zijn persoonlijke dagboek waarin het was geschreven: “Ik ben bang om Vika Hiv te infecteren”. Ik was in shock, ik trilde, ik wist over het algemeen niets over hiv. Ik herinner me een notitieboekje in zijn gezicht en rende weg om te werken.
Toen belde ik hem en vroeg: ‘Hoe kon je dat voor mij doen?”Het bleek dat hij me niet vertelde over zijn diagnose, omdat hij bang was om te verliezen. Toen zei de jongeman dat hij eerder in de gevangenis was geweest en drugs gebruikte. Zijn ex -vrouw raakte niet besmet met hem, hoewel hij geen antiretrovirale therapie accepteerde, dus hoopte hij dat alles met mij zou werken. Later vergaf ik hem, en we zijn zelfs getrouwd.
Wanneer is de procedure noodzakelijk?
De eerste analyse die ik aan het AIDS -centrum overhandigde, bleek negatief te zijn
Ik heb toen uitgeademd, maar blijkbaar had ik op dat moment een “raamperiode” – dit is wanneer het virus in het lichaam zit, maar de hoeveelheid is zo klein dat de test een negatief resultaat toont. Daarna kwam ik meer eens naar het AIDS -centrum om er zeker van te zijn dat alles in orde was, maar voor de 3e maand veranderde het meisje dat de test deed in het gezicht en zei: “Naar alle waarschijnlijkheid heb je hiv”.
Ik barstte daar in tranen. Ik was vreselijk beledigd en eng. De wereld stortte op dat moment in, ik heb dit heel moeilijk overleefd. Ik ben altijd een fatsoenlijk meisje geweest, nooit iets verboden gebruikt en had geen promiscue seksuele relaties, doneerde regelmatig bloed en wilde een eredonor worden. HIV was een vreselijk woord voor mij, ik kon niet eens denken dat deze ziekte me zou kunnen aanraken. Tegelijkertijd was ik nog meer bang voor een jonge man dan voor mezelf. Ik heb volledige co -afhankelijkheid, ik was bang dat het zou breken als hij erachter komt.
Therapie was trouwens niet ontslagen, ze raadden gewoon aan om een gezonde levensstijl te leiden
Toen ik zwanger werd, rende ik onmiddellijk naar het AIDS-centrum en eiste letterlijk dat ik de therapie-zware vrouwen voorgeschreven zou worden, als ik me niet vergis, vanaf de 13-14e week. Ik kreeg drie medicijnen voorgeschreven, in totaal, 9 tabletten bleken, die moesten worden verdeeld in twee doses per dag en drinken met een interval van 12 uur. Ik legde zelfs alarmen, ik was bang om te missen. En ik had kleine bijwerkingen – constante diarree.
Vanwege het feit dat de virale belasting tot het onzeker was gereduceerd, baarde ik een gezonde dochter. Onmiddellijk na de geboorte werd het in het AIDS -centrum waargenomen, er werden speciale medicijnen gegeven, waarna het na 1 jaar uit het register werd afgeleid. Toen had ik een tweede dochter, ook absoluut gezond!
Er is niets veranderd in mijn leven, alleen ik moest wennen aan het nemen van therapie. Nu neem ik een keer per dag 7 tabletten. Ik zou natuurlijk kleiner willen, maar het belangrijkste is dat ze werken. De man drinkt ook regelmatig therapie, dus voor de samenleving zijn we absoluut veilig.
Waar te wenden om hulp?
In de regel zijn er in elke regio van de Russische Federatie gespecialiseerde medische instellingen. In de meeste gevallen zijn dit centra voor de preventie en bestrijding van aids en infectieziekten (afgekort – AIDS -centra). Ze bevinden zich in grote steden en in de steden van een kleinere zijn er hun takken of besmettelijke kamers bij medische instellingen.
Er worden daar aanvullende onderzoeken voorgeschreven, waarna de arts individuele antiretrovirale therapie (ARVT) selecteert. Nu zijn er verschillende therapieschema’s voor het onderdrukken van de virale belasting, die suggereren dat ze een paar keer per dag een paar keer per dag van verschillende tabletten nemen.
Katya, schoolmeisje:
Ik ben 12 jaar oud, nu studeer ik op een school in de zesde klas. Ik heb hiv sinds de geboorte – het virus is door mijn moeder op mij overgedragen door moedermelk. Het nieuws dat ik ziek ben met hiv werd op de hoogte gebracht van negen jaar oud, en ik begon nog eerder pillen te drinken – vanaf zes.
Toen ik eenmaal van school terugkeerde en mijn grootmoeder zei dat we een belangrijk onderwerp met een psycholoog moeten bespreken. Ik was op mijn hoede, ik dacht dat ik iets verkeerd deed en mijn grootmoeder kwam erachter. We gingen naar een café waar we een psycholoog ontmoetten. Ze stelde zichzelf voor, vertelde iets over zichzelf, toen begon ze over hiv te praten – wat voor soort ziekte is het, hoe het wordt overgedragen. En ze zei dat ze dit virus zelf heeft.
Ik kon niet begrijpen waarom ik al deze informatie. Toen kreeg ik te horen dat ik ook hiv had. Eerst begreep ik het niet, ik dacht: “Nou, hiv, en nu wat nu is?»Ik leefde kalm eerder, en nu zal ik dat doen. Ik wist niets over de ziekte zelf. Even later begonnen we het spel met kaarten te spelen. Ik herinner me niet langer de regel of de essentie van het spel, maar we barsten in tranen in tranen. Caféwerkers waren zeer verrast.
Een paar dagen later begon ik me te realiseren dat ik een ziekte had
Ik was bang dat ik geen dokter kon worden, omdat ik droomde dat ik in principe niemand kon werken. Toen begon ik naar trainingen te gaan, om groepen te ondersteunen. Daar begon ik meer te leren over hiv, sprak met dezelfde jongens en besefte dat als je therapie neemt, het niet gevaarlijk was.
In principe is mijn leven precies hetzelfde als een gewoon persoon. Tenzij u therapie moet nemen. Soms kan ik vergeten medicijnen te drinken, omdat ik lange tijd ergens vertrek en vergeet ze mee te nemen. Familieleden herinneren eraan.
Naast een reguliere school ga ik naar kunst. Ik ben van plan om architect of ontwerper te worden, ik wil naar de architecturale universiteit gaan. Een cursuscursus voor loopbaanbegeleiding, die werd uitgevoerd door de carrièrespectoloog van de Svetlana Izambaeva Foundation in een online formaat voor kinderen met HIV, hielp me met een keuze. We hebben de beroepen gedetailleerd geanalyseerd, en sommige jongens besloten onmiddellijk waar ze naartoe wilden en wie ze moesten studeren. Deze cursus ging 3 dagen, er waren veel taken, kenmerken.
Op site Het fonds nu kan iedereen een carrièregebruiktest afleggen die zal helpen om te beslissen over het toekomstige beroep en een gratis consult van een eresoloog te krijgen. Ik vind dit een geweldige kans. Ik wil zoveel mogelijk kinderen met HIV weten dat ze absoluut elk beroep kunnen kiezen, ze hebben bijna geen beperkingen, met een zeer zeldzame uitzondering. En er is hier ook informatie over op de website van het fonds.
Hoe u hiv-positieve status kunt accepteren?
Het nieuws van de diagnose van HIV is een geweldige psychologische test, dus ze moet zeker delen met een geliefde voor wie u vertrouwt. Als u niet weet met wie u moet praten, belt u de hulp van mensen met HIV +7 (495) 366-62-38. Pas ook op patiëntorganisaties die mensen ondersteunen die met hiv geven.
Foundation “AIDS.Center “heeft gratis en anonieme steungroepen voor mensen met hiv.
Association E.IN.A.- Dit is een netwerkorganisatie die is gemaakt om de kwaliteit van leven van vrouwen met HIV, virale hepatitis en andere sociaal significante ziekten te verbeteren.
De Svetlana Izambaeva Foundation heeft projecten die gericht zijn op HIV-preventie en gericht op de problemen van met HIV geïnfecteerde mensen.
Charity Foundation “Children+” is opgericht om kinderen en adolescenten met sociaal belangrijke ziekten te ondersteunen.
In organisaties kunt u ook steun krijgen voor gelijke consultants – mensen die zelf leven met een diagnose, hun ervaring delen en helpen om angst voor onzekerheid, zelfstimulatie te overwinnen.
Tegenwoordig is hiv geen zin: mensen met een positieve status leiden een volledig en lang leven. HIV kan worden geïnfecteerd met, ongeacht de sociale status, seksuele voorkeuren of de aanwezigheid van slechte gewoonten.